Inzichten
The Outdoor Voices: Op ontdekkingsreis door Ruimtes en Identiteiten met Gianfelice Facchetti
“De outdoor is, voor mij, alles wat buiten, extern, anders is – begint Facchetti – of het nu om mensen, plekken of identiteiten gaat. Één stap buiten de deur is al voldoende om ondergedompeld te worden in die context”. Een omgeving die anders is dan de onze, die niet alleen bestaat uit voorwerpen, natuurlijke elementen, maar ook uit personen waarmee we samen moeten leven, ook al is de dynamiek ervan misschien niet altijd ideaal: “er is een gebrek aan aanpassingsvermogen tussen hoe we ons gedragen op de plekken die we bewonen en de plekken die we bezoeken. Tijdens de pandemie - herinnert de acteur zich - zijn we allemaal volledig geabsorbeerd geweest in onze eigen gewoonten en manieren, die vaak ronduit slordig waren: het resultaat daarvan is een onoplettende mensheid, soms zelfs “onbeschoft” voor wat betreft onze gebaren, rituelen, de manier waarop we ons opstellen ten opzichte van de buitenwereld en anderen”.
De outdoor kan ook een plek zijn waar een menselijk tribalisme te zien is: één van de meest kenmerkende voorbeelden is het stadion, waar sommige regels niet meer van toepassing lijken te zijn en er een bepaalde rivaliteit zichtbaar wordt, in een context waarin vermaak en veiligheid gegarandeerd zijn. In dit perspectief wordt het stadion een arena waarin de oorspronkelijke menselijke dynamiek wordt geritualiseerd, zonder schade toe te brengen aan de harmonie van de externe omgeving.
Vervolgens heeft de discussie over buiten zich verplaatst naar het concept van theater als Outdoor, niet alleen als voorstelling in de openlucht, maar ook met betrekking tot het effect van vervoer en verplaatsing dat het theater kan hebben op de individu. Volgens Gianfelice Facchetti, is het theater ertoe in staat om ons aan de hand te nemen, te verplaatsen en ons zo te helpen om betere werelden te zien. In een overweldigend tijdperk van werkelijkheid, kan het theater een schuilplaats worden voor onze dromen en verbeelding.
Van de menselijke samenleving, verplaatst Tartaro vervolgens de aandacht naar het samenleven van de mens met andere soorten.
“Je gaat voorzichtig om met het dierenleven, niet alleen met het mensenleven. De mens maakt deel uit van de dierenwereld, toch? Onder de vele artikelen die geschreven zijn, herinner ik me er ook een aantal over de vogelsoorten die in Milaan wonen, waarmee wij onze buitenruimte delen, vaak zonder dat we daarbij stilstaan; we mogen niet vergeten dat de ruimte niet alleen van ons is, niet alleen van de mens, maar van iedereen.”
“Het is een outdoor waarin we samen moeten leven en we willen allemaal het beste plekje vinden – legt Facchetti uit-. Hier hebben we allemaal recht op, het verschil is alleen dat een dier niet kan kiezen, want die heeft noch het bewustzijn noch de kennis om te kiezen voor een andere plek, voor het dier is een plek zijn identiteit, deze valt volledig samen met zijn natuur.”
Dieren kunnen dus niet kiezen waar ze horen, de mens heeft een culturele capaciteit om samen te leven met andere soorten en zo te zorgen voor een veilige toekomst. Dit bewustzijn is essentieel om de identiteit te bewaren en de omgeving waarin we leven te respecteren.
“Onze natuur is cultureel: door deze van binnen te verkennen kan de mens begrijpen hoe we met andere soorten kunnen samenleven en dit is de beste manier om te zorgen voor onze toekomst”.
De aflevering met Gianfelice Facchetti was uitermate boeiend en heeft ons meegenomen op een ontdekkingsreis door buitenruimtes, identiteiten en verbindingen met de dierenwereld. Van arena tot stadion, van openluchttheater tot verbeelding, we zijn op reis gegaan naar nieuwe perspectieven, waarbij we ontdekken hoe de Outdoor een gedeelde plek is die vraagt om respect en bewustzijn. En via dit bewustzijn kunnen we misschien uitkijken naar een toekomst waarin de mens en de natuur in harmonie samenleven.